به
نشانه هفت وادی عرفان تصوف مسیر دسترسی به بقعه شیخ از
هفت بخش، تشکیل شده که بوسیله هشت دروازه، به نشانه
هشت نگرش تصوف از هم تفکیک شدهاند . خوشبختانه نما و
فضای داخلی بقعه و تزئینات آن سالم باقی مانده و
تخریب نشده اند. بقعه شیخ صفیالدین مجموعهای کمیاب
از معماری اسلامی در قرون وسطی میباشد. مجموعه ای
تشکیل شده از ساختمان هایی با سبك معماری آذری و
اصفهانی كه همه از شاهكارهای معماری ایران در دوره
صفویه هستند و هسته مركزی و اولیه این مجموعه آرامگاه
شیخ صفی الدین اردبیلی است.
ساختمان
های پیرامون آرامگاه شامل خانقاه چینی خانه، آرامگاه
شاه اسماعیل و بی بی آغاماه منیر، حرم خانه، جنت سرا،
تالار تنبی و چله خانه میباشد. در دوران سلطنت
پادشاهان صفوی، نقش این مجموعه تغییر کرد و به خاطر
وجود بقعه با ارزش موسس سلسه صفویه، به یکی از مهمترین
مکانهای سیاسی تبدیل شد. شاه اسماعیل، وارث شیخ صفی
الدین و رهبر صوفی مسلک خانقاه، اولین شاه
سلسله صفویه شد و تشیع را به عنوان دین رسمی کشور
اعلام کرد.
در ساخت
مجموعه، برای استفاده بهینه از فضای موجود و ایجاد
کاربریهای متنوع ( از جمله کتابخانه، مسجد، مدرسه،
بقعه، آب انبار، بیمارستان، آشپزخانه، نانوایی و
تعدادی دفتر کار ) از فرمهای معماری سنتی ایران
استفاده شده است.